Książka napisana w sposób szkolny, pełna potwornych banałów oraz zupełnie niepotrzebnych opisów prozaicznych czynności które chyba miały sztucznie rozdąć objętość, bo ani to ładne, ani nie popycha fabuły do przodu. Jest tu tego tyle, że aż trudno w to uwierzyć. Nie macie pojęcia na ile zdań można rozpisać proste wejście do mieszkania, żeby usiąść w fotelu albo czynność odebrania telefonu (obowiązkowo za każdym razem musimy ponownie dowiedzieć się, że robi się to przesuwając zieloną słuchawkę na wyświetlaczu). Pierwszy raz spotkałem się z czymś takim, w powieściach, nawet tych bez większych aspiracji, takich rzeczy po prostu nie ma. Autor czuję się także w obowiązku wyjaśniać czytelnikowi absolutnie wszystko, nie pozostawiając żadnego pola do myślenia. Zawsze dowiadujemy się kiedy akurat bohaterowie żartują, do czego nawiązują w wypowiedziach itd. Nawet kiedy bohaterka mówi do mężczyzny "mój Romeo", autor spieszy z wyjaśnieniem, że to nawiązanie do Szekspira

Zapowiadała się ciekawie, ale niestety nie wyszło (jak dla mnie). Dużo niepotrzebnych dopowiedzeń, niewiele wnosząca narracja z przeszłości, tona zbiegów okoliczności i bohaterzy zachowujący się nierzadko jak przedszkolaki.Lektor mnie nie urzekł. Momentami występowała trudność w nadążeniu kto teraz w dialogu się wypowiada (brak modulacji głosem).

Przebrnęłam ale nie sięgnę po 2 tom. Infantylna fabuła, temat chyba już wyczerpany w innych, ciekawszych kryminałach.

Książka miała potencjał. Nie dość, że nie wciągnęła to jeszcze była niespójna i niekonsekwentna. Do przesłuchania zostało mi 1,5 h. Nie dotrwałam.