Szczerze mówiąc - rozczrowanie. Książka w teorii miała być smutna i poruszająca, to okazała się nudna, prosta i dziecinna. Nie mogłam odpędzić od siebie poczucia, że Alicja, główna bohaterka, jest bardzo nieautentyczna. Mówiła wprawdzie, że sytuację które jej sie przydarzają ja bolą, ale na tym kończyła sie jej refleksja. Wątek choroby śmiertelnej to jedyny plus tej książki - Alicja była autentyczna, a cała sytuacja poruszająca. I szalenie smutna. Wątek anoreksji jest największym minusem tej książki - zachorowała koleżanka z klasy, której Alicja nie lubi (czemu? nie wiadomo) i w dużym skrócie cała sytuacja wyglądała, że Alicja uznała że musi jej pomóc (duzy plus dla niektórych, większość jej klasy to zignorowała), więc porozmawiała z koleżanką i problem z głowy - koleżanka zdrowa. No na boga. Podsumowując, zdarzało mi się czytać gorsze książki, ake gdybym kupiła ją w wersji papierowej, to byłabym zawiedziona.